Vizyoner Şiiri - Buse Güngör

Sık sık azarlardı ama yine de geri döndüm
Benimle doğmuş ilk duygulara başımı döndüm
Ve yoğun bir zenginlik aşkı ve tutkusuyla
Bırakmayacağım şeylerin boş hayalleri için:
Bugün gölgeleri telefondan aramayacağım;
Rahatsız edici özellikleri üstüme doğru ağrı yapıyor;
Ve vizyonlar yükseliyor,lejyon,lejyon lejyondan sonra bir tane daha
Gerçek dünyaya çok garip yaklaşıyor.
Yürüyeceğim,ama eski kahramanlık izlerinde
Çarpışmam yine de derin yollarda
Ve yüksek ahlaklılar arasında
Uzun hatıraların gölgeli biçimleri.
Kendi
Doğamın liderlik edeceği en baş tepede
Yürüyeceğim elbet ama başka rehber
Seçme veya seçimi imkansız
Ve beni rahatsız ediyor.
Ah şu gri sürülerin beslendiği yer
Deli rüzgarın estiği şu yahşi yer
Bu yalnız dağlar neyi çıkarmaya değer?
Söyleyebilecegimden daha fazla elem ve şeref;
Bir insan taştan veya taşlașmamış olan kalbini
Cennet ve cehennemin bir köşesine
Merkezi olarak koyabilirdi.
Yıllar da aynı kefede
Azartılmış ve kızartılmış tepeler
Yanıyorlardı birer birer
Seçmek ne fayda ne mümkün
Üstüme gelen deli bir ağaç
Sarkıtır dallarını üstüme iyice
Hareketsiz kalan başım
Bir o yana bir bu yana yığılmış
Kalmış bir aydınlık fener
Işığı sönüp giden bir ayın
Vizyoner bakışı yol aydını
El sallar bana gökyüzü arasından
Ben de cevap verirdim,hala da veririm
İki gözümün arasından.