Viyetnam Şiiri - Oğuz Tansel

Bir güvercin uçurdum Ağrı'dan,
Kanlar içinde anlattılar, dönünce:
Kulağım gözüm tutuştu, sonra
Yandım, yüreğimi sardı bir alev
Milyonla tutsak, seksen bin ölü,
Soysuz zorbalar, soyguncu uşakları
Köyleri, ormanları, örene döndürdü,
Sakırgalar, tonla pirinç... yağmaladı.
Haziran ayı, yeşil bulutlar altında,
Evleri yanıp yıkılmış binlerce yaralı,
Dokuz milyon aç, döküldü yollara.
Kurudu anasütü, ölü doğdu bebeler
Altı ayın korkunç dökümü bu
"Yeni Yaşam Bölgesi" cehennemin adı.
Kana buladılar mart güneşini Viyetnam'da,
Canavarlar, kurşunladı ilkyazı.
Neresinde olursa, bizimkileyin
Bağımsızlık, onurlu yaşam savaşı,
Halk çeliğine su verilir her yerde
Kesin konuşur halkla Hoşimin:
"Yıkılıp gider reziller sonuçta."
Savaştı kadınlar, yaşlılar, çocuklar...
Her ilkyaz badem ağacı gibi çiçeklenir
Onurlu şehitlerin kızıl toprakları.