Viyana Geceleri Şiiri - Hüseyin Saruhani

Kısa akşamda kızıl mat görünürken Viyana
Gece tenhâlığı bir pencereden baktı bana

Tuna'nın seyrine asla doyum olmazdı her an,
Sarayın mâtemi bir mâzide yansırdı cana

Hadi Şahbânu, ver artık şu gönül şerbetini
Neşe gördükçe yüzünden, esirim gerçi sana

Rum'un âşık eri uğrunda romantik kesilir
Bir ömür senle güzel teklifi etmişti fenâ

Bana bülbül gibi seslendi ve haykırdı "evet"
Yüreğimden dile her gün diledim Hamd ü senâ

Ezelî mülkümüz elbet yüce Hofburg Sarayı
Nehirin karşısı hasret sana, ancak boşuna

SARUHÂNÎ

Feilâtün Feilâtün Feilâtün Feilün