Daha bahar gelmemiistiev soguktu
Usumustu hatiralarin esintisinden yuzu bembeyazdi
Ama hala anmsiyordu icinde kabaran sicakligin sonmeye yuz tutmus isisini
Yalanmiydi ezgiler saza vuran parmakalrindan cikan tini
Hic yalan olurmuydu belkide tek gercekti bu hayat turkusunun
En net ve sevecen sesiydi
Dedimya yuzu duvarda yalniz duran bir kitap kadar uzakti bize
Zaten yaban olmustu istekli yaban
Herseye uzak duran kitaplar okunmak istemezlerdi
Zaten icmisti oyleki parmaklarinin ucundan cikan kelimeler
Kokusmusluktan ayyasliktan darmadaginikti.
Dundu daha bir dostun ardindan konusmuslardi
Soyledikleri belki samimiydi onu yeniden bulmak istiyordu
Ardindan sonsuza dusmek istiyordu ama olamazdiki
Omurun uzunu kisasi olmazdi
Ve bir omur sadece sevdiklerine yakinken yasanirdi
Sonrasi omur durgunluguydu
Yani hayatkesintisi duraklarinda beklenen mucizelerdi...
Simdi psikoloji mazhenlerinde surunen
Boceklere benziyorsunmu diyeceksiniz
Varolusun catirdiyan duvarlari icin yaziyorum sizin icin degil...
Mutlu omaniz gerekir tabi
Sizden dusukleri okurken gururunuz yucelecektir
Rakibiniz sizden asagidir disleriniz kasincaktir
Yucelecek egonuz sizi gidi vitrin korkuluklari sizi...
04.03.2009
Kayıt Tarihi : 4.3.2009 20:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!