Hani,eylülüdür mevsimin, hiç ummadığı bir anda buluverir insan uzağını. Çıka geldiği asimetrik meydanlardan doğru, çılgın gibi doğanın armonisiyle buluşuverir.
Turuncu şalvarlı insanlar boy verir uzanır insan. Saçsız insan ilahilerini okur. Boyalı yüzler deflerini çalar Dil din ırk karışımı sürpriz gibi gelir. Gökyüzünden gri bulutlara borcu varmış, gibi gelir insanın.
/
Gelirsin
piramidal kollardan güneşe hasret kartallar gibi
yer çekimine inat tohumlar gibi bahara karşıt
sevinçler bilgiye
avuçlarında çalgın
/
Bir büyük umut taşımaktadır şimdi Karluv Köprüsü. Her saat başı çalan çanlara, ayin sofrasına doğru yürürsün. Güneşin derin çizgileri.
/
Çanlar çalmaya başlar Prag da,
Açılır pencereler, sembolik havariler “ iyilik, kötülük, sevgi, hırs “ hepsi içimizde hepsi içimizde.
/
Gelirsin
içinde bir aydınlık arayışı
barışın tınısı eylül eylül
kulelerden yıldızlar doğar gecene
seyredersin sen de seni
insanın gök çekimine
karşın
/
Eski filmlerde olduğu gibi
Yavaşca dağılır kilise meydanındaki kalabalık. Köprüye doğru bahriyeli zenciler tombul ve güleçler. Her şey turizm için. Kilisede müzik keyfine davet etmekteler. Konser biletlerini satmaya çalışan,o şen denizciler!
Karluv Köprüsü girişinde iki kule karşılar ziyaretçilerini ve etrafta yüzlerini elleriyle kapatan dilenciler. Şövalyeler, tarih kitaplarından kaçak. Amaçları turizm de olsa görsel bir ziyafet var Prag da. Buralarda kilitler asılıyor köprü demirlerine dileklerini dilemek için.
Gotik mimarinin nehre karşı duruşu bir anlamda yeryüzünün çekimine karşı gökyüzünün çekimini anımsatıyor. Gökyüzü ağırlaştığı zaman sanki o muhteşem piramidal denge kurulmuş sayılıyor. Şehrin en uç sanatçıları yine bu köprünün üzerindeler.
Açılımı sağlamak tanımlamalarını yapabilmek için çok özel bir cisim veya bir resim bir kabartma bir heykel arıyorum. Şu an içinde olduğum nokta çok mu acımasız bilemiyorum. Bu görsel şöleni tanımlanamaz hale getiren şeyin artık fazlasıyla turizme yönelik olduğundan insanın ne çok etkilenir ise etkilensin burada evrensel zekayı çok iyi kavrayamadığı artık evren sözcüğüyle maddenin ayrıştırılamaz hale getirildiğini düşünüyorum.
Şövalyeleri veya eski denizcileri çözmeye kalkarsam eski tarih kitaplarının basit bir kopyası olabilirim. Bu yüzden avucumdaki son demir parayı bırakıyorum Vitava ya.
/
Çıkış ayaklarında yine iki kulesi var Karluv ‘un Bir koşmaktır geçiyor insanın içinden Bir çıkışa doğru. Çünkü aşağıda doğanın muhteşem mimarisi Vitava bekliyor. Kıyısındaki küçük süslü tekneler çiçek saksılarıyla dopdolu. Nehirde ördekler ve kazlar yüzüyorlar. İşte burada sıyrılıyor insan kitaplarından. Doğasıyla karşılaşıveriyor. Kendi, büyülü doğasıyla.
Kaleme bilgiden önce doğanın dokunabileceğinin farkındalığını burada daha iyi anlıyor.
/
salkım söğüt eylüller gibi
petunyalar açar gözlerinde
ufalarsın ekmeğini Vitava ya
gelirsin
Kayıt Tarihi : 17.1.2012 19:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
