Vişne Suyu Şiiri - Cem Bektaş

Hani belediye otobüsü beklerken,
Duraktaki reklamda görüp imrenmiştik o yere,
Hemen aşağı sokağımızda yeni açılan bir kafeymiş.
Dükkanın önüne vardığımızda,
Lüks cam kapılar
ve içerideki zengin görünüşlülerden,
Bizi aşan bir yer olduğunu düşünüp çekinmiştin.
Ben ise girelim demiştim pahalı değildir.
Ama içimde hissettiğim korkuyu da Allah bilir.
Garson bana sorduktan sonra ne içeceğimi,
Sonra demişti ya 'eşiniz ne içer? '
Sen mahçup bir edayla bana bakıp gülmüştün,
Vişne demiştim ben cesurca, vişne suyu lütfen.
Benim çayım önce gelmişti, senin vişnen çok sonra,
Hala garipdin, ikilemdeydin, çekingendin,
titremekteydin,
Ve sonra titreyen elinle
o koca bardağı nasıl da devirmiştin.
Garson hesabı getirince,
Ödememiz gereken kabarık rakama değil,
En alttaki küçük nota içerlemiştin,
Ne mi yazıyordu, hatırlatayım,
'Eşiniz çok sakar, dikkat edin...'

Sen halbuki sakar da değildin,
Eşim de değildin,
ve şimdilerde
yanımda bile değilsin...