Ruhum, yokluğunun ayazıyla göyünürken, dumanım göklere yürüdü.
İşte ben o an yokluğunun çocuksu avuç içlerinden öptüm...
Hasretin büyürken gözlerimde, gece yavaşladı
Güneşin uzaklara doğdu...
Üşüdüm !!
Üşüdüğüm yerde yandım...
Her gece sütten kesilmiş çocuk gibi özledim.
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta