Vişne Şiiri - Mustafa Tonbul

Gölgelik ediyor vişne ağacı
Ev sahibi sanma oda kiracı
Seven insanlara olun aracı
Bakma bana nolur kimse bilmesin

Bahçeye çıkmışta bostan ekiyor
Kınalı bir keklik olmuş sekiyor
Taşlaşmış o kalbi her an beki yor
Gözden akan yaşı zalim silmesin

Yolun açık olsun git güle güle
Sana teşekkürler düşmezsin dile
Muhtaç etme beni yabancı ele
Dilerim hasretin uzun sürmesin

Kar yağdı başıma bembeyaz oldu
Eski bir tanıdık halimi sordu
Kendimim tanıttım gözleri doldu
Söylen o soysuza kefen dürersin

Yüce dağ başında yayılan atlar
Mustafa derdini ikiye katlar
Mezarım başında yeşeren otlar
Ben ölenden sonra otlar bitmesin