Visâlinle Şiiri - Bilal Yavuz

Zam-an, bir tespih gibi dağıldı üzerimde
Elinin değdiği bir yaprakta ben olsaydım

Hira’da inzivaya çekilirken yüreğin
Gözyaşının aktığı bir kum da ben olsaydım

Sevgili, ruhun tenden çekildiği devranda
Sana esen rüzgârın bir şavkı ben olsaydım

Üşüyorum mevsim yaz, ruhum diyor -bu söz az-
Harflerinde bir gizli özne de ben olsaydım

Mekân bir niyaz gibi açılırken El-Hakka
Bahçende filizlenen bir gül de ben olsaydım

Nergis bakışlarında ne gâzeldir ol hilâl
Bu sevdanın nârında bir kül de ben olsaydım

Asırlar sonrasından bir mektup sana âhım
Hicretinde vefakâr bir Ali’n ben olsaydım

Benliğimden yükselip tevekkül surlarına
Allah için bilenen bir kılıç ben olsaydım

Kırıldım bir mızrakta, ağladı rediflerim
Ölüm şeridinde bir Ömer’de ben olsaydım

Sana anlam büyüten âşığın rüyasına
-Gelirken- bir köşede oturan ben olsaydım

Yağsaydım yağmur gibi kâinatın üstüne
Sana hasım olana, kasırga ben olsaydım

Kalkıp iman burcundan tenimin zindanında
Uğruna kan-atlanan bir cân da ben olsaydım

Visalinle şâd olan ruhların dergâhında
Sana kadehler sunan bir kölen ben olsaydım