Virgül Söylencesi Şiiri - Fatih Lâl Tuna

bahar zamanına yakın
gözlerin noktaya çaldığı vakit
bir virgül çıkıyordu saklandığı yerden
vuruyordu en vurulmayacak yerden
sabah kahvaltılarından
tutup akşam yürüyüşlerine kadar
peşim sıra geliyordu...
na vakit bir gülü sevmeye kalksam
gözlerin düşmanı oluyordu çiçeklerin
saçların denizlerime düşman kesiliyordu ansızın
ne vakit sevmek diye bir şey mırıldansam
yüreğin, sana erdiriyordu hasreti
bahar zamanına yakın
gözlerin noktaya çaldığı vakit
bir virgül çıkıyordu saklandığı yerden
bir bıçak gibi saplanıyordu suskunluğum
iki yakasının birinden
göz çukurlarıma...
nokta sanıldığı gibi
gelmiyordu virgülden sonra
virgül kahkülüydü saçlarının
ben saçların sanıp
sarılıp ağlıyordum virgüle
gökyüzünden ölü kuşlar yağıyordu
mevsim sonbahara
gözlerin kahveye çalıyor
gelmeyecek baharlara kanıp yüreğim...
devam ediyordu kahküllerin sayesinde
saçlarından tutunmaya hayata...
mevsim gözlerine yakın
gözlerin noktaya çaldığı vakit
bir virgül çıkıyordu saklandığı yerden
nokta nokta olmuş
yüreğimden.
vuruyordu en vurulmayacak yerimden