Virgül Şiiri - Mert Mercankaya

Bazen ruhum taşıyor da ölüyorum sanıyorum
Ya da daha kötüsü düşüyorum buralardan
Dalıyorum hemen insan sürüsüne
Unutup durduğum yeri
Bakarken kayıveriyorum içine
Tam üstüne tam üstüne

Sen ne yapıyorsun diye merak ederim
Acaba düşer misin
Yoksa hep orda mısın
Hiç düşmeden bakar mısın
Yoksa hiç bakmaz mısın
Ne yaparsın sahi sen orda
Ben ne yapıyorum ki burda sensiz
Öyle saçma sapan dolaşıyorum işte
Varlığım bile amaçsızca
Kuru bir rüzgar gibi
Savrulup giden yaprağı geçtim sanırım
Kendisiyim artık rüzgarın
Ya sen naparsın oralarda
Hiç savrulup gitmez misin
Hep yerinde mi durursun

Çok özledim seni
Arayamıyorum da hiç
Duyamıyorum da pek
Sonra merak ediyorum bazen
İçimi kaplıyor
Umarım endişeli gelmiyordur
Halbuki sadece...

Kötü mü yoksa
Seni etmeyeyim de kimi edeyim
Ben zaten bir avareyim kendimi bildim bileli
Merak edilecek bir yeri olmayan şehir gibiyim
Her şey var ama işte...

Seni merak ediyorum
Burda başlıyor ve bitmiyor
Gidiyor da gidiyor
Telefonun ucundaki ağzımdan güzel kulaklarına kadar
Sonra dönüp tekrar bana geliyor
Çünkü söylemiyorsun
Çünkü söylemen için bir rahatlık yok ortada
Ama napam ya
Rahat olamam hep
Ne de olsa rahat olduğu kadar rahatsız bir insanım ben
Ne de olsa mutlu ettiği kadar üzer aşk
Ne de olsa güldüğümüz kadar ağlarız hep
Ve güzel de çirkin kadar güzel
Çirkin de güzel kadar çirkindir en sonunda
Aynı yere döner dolaşır geliriz hepimiz
Daireler çizeriz
Başlarız bir noktadan döne döne daireler turlarız
Buralardan bakınca o koca daire de bir noktaya benzer
Bense kararsız kalmış bir virgüle.

Mert Mercankaya