Şu virane şehirde bir yetim çocuk yaşar
Bilmem ki yoklukları bu çocuk nasıl aşar?
Hasret kalmış yüreği huzurun ışığına
Rahmet aşı değmemiş pas tutan kaşığına
Kış gecesi bu yetim hüznü giymiş tenine
Gözyaşları inceden dökülüyor bak yine
Şu virane şehirde tüm ışıklar kapalı
Yetim çocuğun kalbinde kıyamet kopalı
Korku sinmiş içine her gelen darbe vurmuş
Yıkmış hayallerini bir kenara savurmuş
Dedim ki: Bana öyle korkuyla bakma çocuk
Üşüyordu giydirdim ona bol geldi gocuk
Sordum hafif bir sesle: Yavrucuğum aç mısın?
Sana yemek getirdim ama önce bir ısın
Çok açım amca dedi ince ve titrek sesle
Çantama bakıyordu bitmeyen bir hevesle
Yokluk içinde kalmış tenekeden sobası
Sokak anası olmuş kaldırımlar babası
Öğrendim kimsesi yok ona ıssız dört duvar
Sadece tüyü dökük bir küçük kedisi var
Ekmeğinden bir parça koparıp verdi ona
Bir lokma düşüverdi yokluğun kucağına
Şu virane şehirde ey merhamet nerdesin?
Yetimler ağlıyor bak sen hangi ülkedesin?
Kayıt Tarihi : 19.11.2021 09:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aşık Benli](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/11/19/virane-sehrin-yetim-cocugu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!