Virane Köyüme Ağlıyorum

Ha çöktü çökecek, hemde yapyalnız
Aman virane olmuş baba ocağım
Pınarlar kurumuş, yalaklar susuz
Bu acıyla her an hep yanacağım

Görkemli dağların, bağların yeşildi
Ah güzelim köyüm sana ne olmuş?
Niye virane olmuş baba ocağım?
Metruk çatısına baykuşlar dolmuş

Turnalar, sunalar çoktan göçmüşler
De, ne olmuş sana gözümün nuru
Tapanlar küflenmiş, oraklar paslı
Bitmiş bereketin, yaylan kupkuru

Kapılar dökülmüş, sağlam evler yok
Kalan bacalardan duman tütmüyor
Benim bu derdime " verem" diyorlar
Ne çilem bitiyor, ne dert bitiyor

Kimi ele, kimi ölüme göçmüş
Bekir emminin de evi yıkılmış
Kayalarda keklik palazları yok
Koyun yok, kuzu yok sürü kalmamış

Kağızman'a doğru bakan köyüm
Tüm acılar bana olmuş kefaret
Köhne hayat gibi umudum yıkık
Ne duvarlar kalmış, ne kerevet

De sen de ben gibi öksüz mu kaldın?
İnsanların nerde virane köyüm?
Kurban olsun sana, garip Çobanlğlu
Çok ağlattın beni, virane köyüm?

Paramparça olmuş baba ocağım
Ne çok derdim oldu, böylesi yoktu
Devran çarkı döner dert, acı dolu
Kan kırmızı acım, yüreğim çöktü

Mehmet Çobanlğlu
22.04.2025
Gürpınar