Virane Gönül Şiiri - Nur Sabah

Anlamam ben öyle coğrafyadan,
Meridyenler paralleller, sınır kapıları falan..
Ellerindir hayali çemberim, paralel dursun diye ellerine yüzüm yaratılmış işte, bu kadar.
Sınır kapılarına gelince..
Sen kokulu bir evren, ten dokulu hayallerim var, sınırın sıfır noktasındayım.
Yakalanırsam vurulurum, aman ha dikkat edeyim..!
Bir çift göz çıkar karşıma belki aniden, ne me lazım
Gerçi görmek için de pasaportum yok.
Gönlümün vizesi de çoktan dolmuş, unutmuşuz yenilemeyi, kenarda köşede kalmış hep.
Geriye tek bir yol kalıyor şimdi..
Ya yürek çıkmazına girip tellerin altından kaçacağım bensiz tarafa.
Ya da coğrafya kaderdir sözünü dinleyip sensiz tarafta kalacağım.
Neyse, ne diyorduk paraleller kesişmiyordu evet..

Ey kendime şehir bildiğim, deprem bölgesinde değilsin deseler de inanma.
Yıkmıyor diyorlar ama tek başıma artçıları hisseden   benim.
Gözlerine varan yola bir tabela koydum, bakmayın düşersiniz..!
Sonra bir tane de kalbine astım, kalın punto ile yazdım, dokunmayın ölüm tehlikesi..
Sana gelen yollara da benim için ışıklar konulmuş.
Renk körü olduğumu unutmuşlar.
Bak yine konuşmaya daldım, ne diyordum en son, haa..
İskanı alınmamış bu şehrin, barınma  izni yok, gidelim.