Virane Gönlüme Şiiri - Mehmet Aluç

Gözlerindeki sevgi ile bakan bakışında, kayboldum.
Bülbül dilinde kendimi buldum, yok oldum,
Beline bağladığın kuşakla, gönül yaralarımı bağladın.
Virane, yıkılmış gönül evimi, barınağıma içtenliğinle,
Yuva oldun, sığınılacak liman oldun, dünyam oldun.
Sevgi besleyen kalbinle, sımsıcak aşım oldun, hayat oldun,
Virane gönlüme.
Temiz kalbinle, ayna oldun kalbime,
Sende beni buldum, saf ve duru sevgi seline kapılmış,
Beni buldum sende.
İndim deryalara, beni buldum sende,
İndim cana, canana hayatı ve sevgiyi buldum,
Güzelliği, sevmeyi buldum, sevilmeyi buldum.
Sarıldım o canana, deryayı buldum
Sevgi okyanusunda yüzmeyi buldum, canı buldum;
Tende yaşamayı, sevgi olmayı buldum, özgürce sevmeyi buldum,
Virane gönlüme, gönül olmayı, sevgi adamı olmayı buldum,
Uçan kuşun kanadı oldum, esen rüzgârda esenlik oldum,
Yokluğun pençesinde onunla yaşamayı buldum,
Dilsiz dillerde konuşma oldum, serenat oldum
Gözlerde ışık buldun, fer buldum
Nefesinde, nefes oldum, ses oldum
Ekmeğinde katık buldum, tat buldum
Yanan ateşinde, ateş oldum, köz oldum
Itır kokan bahçesinde beyaz karanfil buldum
Toprak oldum, su oldum
Mağrur ve kibirli gönlümde onunla sevinç buldum, bolluk buldum,
Sadakat buldum, alçak gönüllülük buldum saf ve berrak,
Gençlik buldum, yaşam buldum.
Sizler bizler için baş tacı, gönül gözü, yaşam ağacı ve sevgi selisiniz.
Sizler gönüllere muhabbet, üzüntülere sevinç, ateşe gölgesiniz.
Sizler gönüllere şefkat, dostluk, sıcak akan sevgisiniz.
Sizler anlayış, umutsunuz yarınlara, saflık ve zarafetsiniz.
Sizleri böylesine anlamayan bedbaht gönüllere güneşsiniz, aysınız.
Sizlerle olmanın, yaşamanın bahtiyarlığına erişen bizler,
Müteşekkiriz, saygı duruşumuzsunuz, saygıdeğersiniz,saygınsınız….