Karaağaç diye virane yurda
Ekildim ne yaprak, ne dal yeşerdi
Güneşin altında çorak bayırda
Yandıkça kabuksuz gövdem pişerdi
Bulut göz yaşından rüzgar saçından
Toprak göç vermişti kendi göçünden
Bir yara nüksetti yara içinden
Bağrımı incecik zerre eşerdi
Asardı dalıma yırtık çuvalı
Ben miyim çoban mı yoksa davalı
Viran yurda ağıt yakan kavalı
Her akşam yeniden yara deşerdi
Su uğramaz damla geçmez kökümden
Gün geçtikçe bıktım kendi yükümden
Çatlayıp eğildim aynı bükümden
Geceye gözümden zifir düşerdi
Bir Ceylan ürkekçe gölgemde durdu
Avcı nişan alıp küfür savurdu
Tek ceylanı vursa; beni de vurdu
Kökümden söküldüm bu nasıl şerdi
16/09/2012
Kayıt Tarihi : 18.9.2012 01:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutluyorum değerli kardeşimi.....
...boğazınızdan geçer ise Dost kalemler için bir dörtlükte bizden olsun
Anadolu’m susuz kaçıyor uykum
Bu hal bana elem, daraldı ufkum
Kurudu yaprağım, virandır parkım
Dayanmaz yürekler gözüm yaşardı…Osman NURANİ///07/02/2012
Gün geçtikçe bıktım kendi yükümden
Çatlayıp eğildim aynı bükümden
Geceye gözümden zifir düşerdi
Yazamasam da severim güzel yazılmış hece şiirlerini okumayı.
Kutladım ustayı, içtenlikle...
TÜM YORUMLAR (55)