Köyleri, kasabaları bir bir dolaştım,
Hüzünlendim, duygulandım.
Evler yıkık, kerpiçler sökük,
Bir tek taş kalmamış, ayakta dimdik.
Bahçe duvarları hüzünlü, ağlamaklı,
Ağaçlarda yaş kalmamış ağlamaktan.
Kuru kuru meyve ağaçları…
Mertekler kurtlanmış, çoraklar dökülmüş;
Kiremitler kırılmış, tuğlalar toz olmuş…
Adım adım geziyorum sokakları,
İçim kan ağlıyor gördüklerime.
Geriye kalan bir kerpiç, bir çürümüş tahta,
Taşlaşmış; çorak, sevgi bekleyen bir taş.
Yıllanmış hezen ağaçları,
Bana içlerini öyle bir döktüler ki:
Bir zamanlar onların altı cıvıl cıvıldı,
O köşeden bu köşeye çocuklar koştururdu,
Çamurlara bata bata, ne de güzel oynarlardı.
Islak elbiselerle anneler çamaşır yıkarlardı,
Çeşmelerin başına yunak kazanları kurarlardı,
Yunaklıklardan dumanlar yükselirdi…
Çamaşırlar; çitlere, taşlara, ağaçlara asılırdı.
Horozlar öter, tavuklar yumurtlardı,
Çitler altında, civcivler dolaşırdı…
Derenin kumsalları lunaparktı,
Çöplükler zengindi, gıdalarsa lezzetli.
Bahçeler arasına, sular şarıl şarıl akardı,
Yapraklar arasından, çiçekler göz kırpardı,
Her sabah arılar çiçekleri selamlarlardı,
Meyveler salıncaklarla sallanırdı,
Kilolarını tarta tarta…
Ağaçlar araba, kumsallar asfalttı,
Yol bitmez, asfalt solmazdı.
Düğünler şen şakrak; halaylar, oyunlar,
Bitmez tükenmez enerji, havalara uçardı.
Hayvanlar, ahırda bayramlar yapardı,
Gecenin en derin saatlerinde,
Büyük bir aşkla geviş getirirlerdi.
Kuzular meleşir, atlar kişner,
Taylar cirit atardı, çayırlar ortasında.
Kuzular koyunlara karışır,
Keçiler ağaçlara tırmanırdı.
Bayramlarda, topluca bayramlaşmalar yapılırdı,
Cenazeler, büyük bir huşu içinde gömülürdü,
Hayat, bitmek tükenmek bilmezdi, su gibi akardı.
Şimdi bunlardan iz kalmamış bakıyorum da;
Viran olmuş; evim, barkım; bağım, bahçem…
Ağaç üstünde dal, petekte bal kalmamış,
Camide cemaat, okulda öğrenci kalmamış.
Derinden bir ah çektim ve üzüldüm,
Yıkık örenler arasında saatlerce ağladım.
Onların dertlerine çare olamadım,
Onları hayata döndüremedim…
Ama şimdi o yerler viran olmuş,
Her bir evin merteğine baykuşlar konmuş...
11. 08. 2007
Karahacılı Köyü
Çekerek
Kayıt Tarihi : 15.2.2009 16:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zaman zaman doğup büyüdümüz köylere, kasabalara, şehirlere gidiyoruz. Dağların arasında kalmış Akdağmadeni ilçesinin Dereyurt köyüne gitmiştim. Köyün madımakları, salepleri ve göbelekleri meşhurdur. Çok güzel manzaralı bir köydü. Çam ağaçları çepeçevre kuşatmış baştan başa köyü. Herkes göçmüş her taraf virane olmuş. Bu köyde oturan bir veya iki ev kalmış. Okulları kapanmış, camileri kilitlenmiş evlerse bir bir uçmuş. Bu duruma çok üzüldüm ve duygulandım. Bu şiirdeki sözleri kaleme alarak duygularımı yansıtmaya çalıştım.
TÜM YORUMLAR (1)