Viran Kalbim Şiiri - Yorgun Prens

öncesi meçhul açarsın
bir kapı aralamak,ulaşılmaz dünyalara boşvermişçesine gerçeklerden
pempe pembe oluyor sonra yanakların;
arkandakileri düşündükçe ipsiz bir uçurumun eşiğinde

büyüyor sonra gözlerin kulakların burnun...
bir başka görüyorsun apansız hayallerin alıkoyduklarını
istemesende duyuveriyorsun sözde sevgilerin sırt dönüşlerindeki aşağılamalarını
daha kesin alıyorsun kokusunu özlemle;
doyumsuz sohbetlerin sofralarını,eşini,dostunu..

titrek bir ses buğulanıyor sonra şakaklarından bedenine
sevgi sözcükleri dökülüveriyor umutla yarınlara bakarak
hayaller kuruyorsun bir başkasına bırakıldıdğını bilmeden
sihirli bir dokunuştu diyorsun sonra;
mucizelere kaptırıvermişsin,uyanmamak için toz pembe ruyalardan

bir kaç damla gözyaşıyla alıyorsun sonra soluğu bir kaldırımda
karanlıklar teselli ediyor seni,tek sen olmadığını söyleyerek
bir kaç yaprak dökülüveriyor ayaklarının ucuna
sulet buluyor sonra bir ağaç ağlamaklı gözlerine yaklaşarak

uğultunun tekmeleriyle açıyorsun gözlerini ve bir daha
ilk buluştuğunuz virane yollara bakarak...