Viran Ettiler Şiiri - Sadullah Celik

Şu karlı dağları talan ettiler
Ceylanları vurup ziyan ettiler
Ağaçları kesip zehir ettiler
Yıktılar yuvamı, viran ettiler.

Kendilerini hep güçlü bildiler
Bir karış toprağa adam yediler
Boğdular derede ecel dediler
Yıktılar yuvamı, viran ettiler.

Kavgaya girmedim korkak dediler
Araya girdim yumrukla dövdüler
Ortada durdum yan çizdin dediler
Yıktılar yuvamı, viran ettiler.

Yetimim dedim kakkımı yediler
Adımı verdim soyumu sildiler
Doğmamış çocuğa taciz ettiler
Yıktılar yuvamı, viran ettiler.

Konuştum, her sözü yalan dediler
Sustum, konuşmaktan aciz dediler
Güldüm, içten değil sahte dediler
Yıktılar yuvamı, viran ettiler.

Giydim, elbisemle alay ettiler
Baktım, gözleri kör, şaşı dediler
Sevdim, parasız hiç olmaz dediler
Yıktılar yuvamı, viran ettiler.

Bu yer benim dedim dinlemediler
Az bir bağım vardı, harap ettiler
Bir sepet üzümü haram ettiler
Yıktılar yuvamı, viran ettiler.

Aylardır hal, hatır sormaz oldular
Analar camlarda odun oldular
Bak büyüdüler de adam oldular!
Yıktılar yuvamı, viran ettiler.

Çocuğu için çalışır, çabalar
Yeter ki okusunlar der babalar
Edepten uzak şov oldu çocuklar
Yıktılar yuvamı, viran ettiler.

Zayıf noktamızı iyi bildiler
Kalplere nifak tohumu ektiler
Kardeşi kardeşe yılan ettiler
Yıktılar yuvamı, viran ettiler.