Viran Bir Sandalım Şiiri - İzzettin Akyapı

Viran bir sandaldım kendi halinde

Çırpınırdım yapay göletim de

Diplere çeken sorumluluklarımdan

Kaybetmiştim sevgi küreklerimi

Sudan korkar oldum yürüdüm karada

Yıllar boyu özlemle baktım sulara içindeki kuğulara

Burkuldu yüreğim istedim çekindim korktum

Sen çıktın karşıma okyanusum

Şeffaf ve berraktın

Uzattın ellerini tuttum sıcacıktı

Tokaların balıktı sardı etrafımı

Islandım yağmurlarında

Bıraktım kendimi sularına

Serdin ayaklarıma gökyüzünü

Kanatlarım oldun gezdirdin bulutlarda

Ne fırtınalar estirdin sularında

Ne de dalgalar usulca tutuverdin

Virana dönmüş sandaldım oysa

Batmadım yükseldim bağrında

Yelken açtım kolundan tutarak çılgınlığa

Koynundayım aşkın sevginin güvenin

Yüzüyorum mutlulukla yaşamın denizinde

Terk eden renkleri getirdin gözlerime

Kalbimin kurumuş bahçesinde açan gül oldun

Umut tarlalarını ekiyorum durmadan

Bedenime ırak olsan da

Üşüsem de yalnızlığın kışında

Baharsın yüreğimde

Sevgi tomurcukları yüklenen rüzgarsın

Her nefeste içime dolan

Viran bir sandalım okyanusum

Sevginden üfle yelkenime

Yorulma özlemekten vazgeçme

Yüzdür beni okyanusum

Sonsuza kadar koynunda