Geçtim yine dün
Yetim bahçelerin olduğu yerlerden,
Ve oturdum ağladım,
Yıkık dökük duvarlara bakarken.
Baktım,
Etrafta heykel gibi kurumuş ağaçlar
Ve bana bizim yerleri hatırlatan yıkılmış duvarlar.
Hala oradaydı bir binek taşı
İtilmiş bir kenarda öylece boynu bükük duruyordu.
Kurumuş otların arasında kaybolup gitmiş pek çok ocak taşı
Bizim bahçedeki anamın ocağını hatırlattı
Bir sessizlik içinde bekler gibiydi hala bacı gardaşı.
Bu hazan olmuş sahipsiz yetim bahçeler.
Geçtim yine dün
Yetim bahçelerin olduğu yerlerden
Pek çok evler gördüm, olmuş hepsi tam bir virane.
Yarısından fazlası yıkık
Bakımsız,
Boynu bükük
Hepsi perişan halde..
Gördüm,
Yılanlar akrepler yuva yapmış geziniyor duvarlarının üstünde.
Oturdum gözyaşlarımı döktüm
Bu viran bahçelerinin olduğu yerlere..
Bizim viran olmuş yetim bahçelerimiz aklıma gelince..
11 Haziran 2013
Antalya
Kayıt Tarihi : 12.6.2013 00:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!