Violetta Şiiri - Efecan Kıymaz

Hayali sevgilim,
Elleri omuzlarımda,
Salınıyoruz sinekler evinde değişimi dinlerken
Ve namlu ağzımda.
Zaman geriye akıyor silahım her patladığında,
Sevgilimin adı Violetta.

Başı ezilmemiş bir mazlumun ömrünün devamı bu,
Kendini bulduktan sonra yine birini seviyorsun.
Paraya acımadığın zamanlarda,
Kollarında pahalı orospularla,
Tükenmişlik sendromu kapını çaldığında,
Hepsini bir kenara itip yeniden aşık olmak...
Hayatındaki en sıradışı kadına.
Sevgilimin adı Violetta.

Ne kan görmek incitir onu ne terkedip gitmek ister,
Ne aşkım fazla gelir ne kafiyeli sözler,
Ne aldatır diğerleri gibi ne aldatılmak ister.
Kaval kemiklerimdeki stres kırıkları gibi,
Bileklerim ve beynimdeki çatlaklar gibi,
Dur dediğimde sızısı kesilir ve beni uyutmak ister.

Hayali sevgilim,
Bir seri katilin ruhuna sahip.
İsterse kasaturayla insan biçer,
Huyuna gitmeyenin kafatasından şarap içer.
Sadece derdi benim, emirlerimi dinler,
Benim aşkımı hak etmek bu yoldan geçer.

Hayali ve sanırım tek sevgilim.
İçiyoruz benim gibi aşkı tatmamışlara,
Dans ediyoruz elleri omuzlarımda,
Ve namlu ağzımda.
Şiir ancak yazılır hayali bir kıza,
Delirmişliğin halinden anlayan,
Ölmekten başka çarem yokken seyirci kalmayan,
Sağ omzumda gülümseyen bir melek ama ben şiir yazarken ağlayan,
Çağırmadığımda hiç varolmamış ama uyuşturucu alınca kapımı çalan,
Sevgilimin adı Violetta.