Violet'in Ölümü Şiiri - Yavuz Hakkani

Küçük bir bulut
Küçük bir bulut
Sonra bir uçurtma kuyruğuna asılı çocukluğun
Her şeyden önce hür, ispatlanmamış ve cesur
Herkes bir dakikalığına senden bahsedecek
Hiç olmadığın kadar uzun cümlelerle
Herkes seni okuyacak Violet
Mavi gözlerinde bir kaçak edasıyla
Tümüyle şaşkın, korkak ve yenilmiş
Herkes duyacak şu kaçık bağrışmalarımızı...

Sahi, kimin aklına gelir iki sefili umursamak
Biz herkese yasağız Violet, yabancıyız
Karanlık yağmurlara gebe umutlarımız
Sokak lambalarından başkasına gücümüz yok
Ben bir kaçak, sen bir göçmen kızı
İki kişilik bir hiçten ibaretiz Violet
Söyle kim duymuş ağlaşmalarımızı, kim…
Bir bıçağın üzerine düşmüş hıçkırıkların
Ağlamayı gülmekle karıştırmış yalnızlıkların…

Ama bir gün
Her şey bitecek, inan bana
Pazartesi sabahları inandığın gibi inan
Seni en çok o zaman seveceğim
Adına bir şiir yazacağım Violet
Bir adın olduğunu herkes bilecek
Adına bir şiir yazacağım Violet
Hem de öyle ilhamla değil
Bana en güzel şiiri parmakların yazdıracak
Yine böyle bir kış günü
Tam burada, Saint Petersburg’ta…
Sana söz bu kadar üşümeyeceksin
Bir gün bitecek küçük meleğim
Üç kişilik bir akşamüzeri
Sen, ben ve yağmur yitiği kaldırımlar
Her şey bir an gözlerinin önünden geçecek
Sonra bir uçurtma kuyruğuna asılı çocukluğun
Her şey…
Küçük bir bulut
Küçük bir bulut…
Violet...