Uyduk yetmişmilyon kaval sesine
Vur garibin vur çıplak ensesine
Selvet YAVUZ
Ayrılık büksede dimdik boynumu
Layık olamadıysam durmam boşuna
Taki kaybolunca yalancı sözler
Aşkla kavrulunca manalı gözler
Neden niçin sorma, sorma boşuna.
Gene yüreğim sıkıldı
Gene içim darmaduman
Düzeltmeye çalıştıkça
Daha da kanıyor yaram
Yavaş yavaş eriyorum
Beni öldürüyorsun,
Gün geçtikçe yavaş yavaş
Tadını çıkara çıkara
Ve en mutlu olduğum an en acımasızca
Beni öldürüyorsun
Karanlıkta yürürken çarptığım insanların
Bir bir maskesi düştü dostumdur karanlığım,
Görür sabdığım gözlerim kamaşırken ışıkta
Meğer ne kör imişim gördüm karanlığımda.
Seni görünce bir tuhaf oldu içim
İnanamadım gözlerime
Sanki sen hiç varolmamışsın gibi
Sanki bu gönüle dolmamışsın gibi
Şimdi duruyorsun bir selam ötede
Kurtlar uluyanda çakal sürüsü
Cümlesi dağılır seher zamanı
Borular çalanda,kös vurulanda
Dağı taşı,kurdu kuşu seyrine kalkar
Mehmet aslan olur sefer zamanı
Nasıl bir yer ki burası
İnsanlığım kayboldukça ben varlaşıyorum
Canavarlaşıyorum
Gözyaşları acıtmaz oldu kalbimi
İçimde başka bir ben taşıyorum
Gücün varken herkes sana yar olur
Düşmeyegör cümlesi ağıyar olur
Selvet YAVUZ
Bana bakarken gözlerin,
Yüreğimi düşündün mü?
Sana olan bu özlemim,
Neden diye düşündün mü?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!