Geldi yine ruhumun karanlığı
İçtikçe içime sisler salıyor
Düşler krallığı, sarhoş hanlığı
Gözümün önünde beni alıyor
Boğarcasına bir neşe ile kapımda
Doğuyor insan, ağlıyor, emiyor.
Canı isterse biraz emekliyor.
Ağlayınca kucaklanmaz olunca
Mecburen ayağa kalkıp yürüyor.
Okulda arkadaş ediniyor,
Ruhumda belâ öyle maraz var ki durulmaz
Migren gibi sancır ama hiç gözle görülmez
Ses girse, ışık girse; azâbından ölünmez
Amma bir acır ki ölüm gelse de yeğdir.
Evet, yalan söyledim, yine söylerim.
Çünkü seni çok seviyorum,
Sevmediğimi sana söylemeyecek kadar çok.
Sevmiyorum derdim daha çok sevsem,
Yine yalan olurdu.
Hayatta en çok sevdiklerime yalan söyledim ben,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!