Vildan III Şiiri - Nurhan Ülkü

Uzatma bu tutkunun seyrini Vildan

Vuslat, gecenin koynunda cem ayini
Yetişir kuytularımda yüzdürdüğün gemini
Bir iyilik et Vildan
Hem kendine hem bana
Ne olur
-Dağınık kaygılarınla beslediğin dünyamı
Uzaktan izlemeye devam et.

Çıkabilecek zirvem vardı
Ateşperest sözlerin ablukasında.
Bir bilsen ne hayaller kurdum
İstifası olmayan hevalara kapılıp
Anlamıyorum bunca zaman
Neden senin kıyılarında durdum

Kaç gafletin çölüdür
Gerilimlerinde soluklanışım
Sırtımda azgın kırbaç
Alevli hayallerim
Sınanıyor sabrımın serencamı
Dinmeyen öfkenle
Sen sinsi mistral,
Rüzgarların gam taşıyor Vildan
Sen evcilleşmeyen iklim,
Derinlerinde bir Nuh tufanı yaşıyor Vildan

İçin sır dolu bir dönence
Gizli kal
Ruhundaki gizemli ülkede
Büyüsün çocuk yanım
Sessiz kal
Bir tebessümünle uysallaşsın
Damar içi feveranında kanım

Anla artık
Yüreğimin odalarını
Senden başkasına açamam Vildan
Her gece bin rüyaya böldüğünde uykumu
Çingene talihinden bir türlü kaçamam Vildan

Sen türbedarımsın
Ellerine damlayan mum bulaşığı benim
Sancıyan ruhuma vurduğum neşter
Adın olsun
Kendimi oyan bir inatla hâlâ
Akıyorsam sana
Ey! yangınıma yüzgörümlüğü iliştiren ateş
En az yandığım kadar yakmak
Boynumun borcu olsun