Vildan Bayraktar Şiirleri - Şair Vildan ...

Bahar Mevsimi.

Tüm doğa uyanıyor yine,
Mis kokan çiçekleriyle.
Adeta renk cümbüşü yaşanıyor,
Lale, sümbül, gelincik ile.

Ne ettim, ne eğledim,
Bu gurbet elde tek eğledim.
Kalbimi uçan kuşa verdim.
Yarime ulaşsın istedim.

Ne ettim, ne söyledim,

Sensiz geçen gecelerin nöbetini,
Uykusuz düşlerimi,
Zevk dolu sohbetini,
Beklerim,

Ele ele gezeceğimiz günleri,

Dalıp gidiyorum uzaklara
İçimdeki yalnızlığıma,
Kahrediyor beni bazen,
Kalmak böyle bir başıma.

Sanki iki kişiyim bu hayatta,

Hadi yüreğim dayan,
Dayan bu ayrılığa,
Gidenin ardından,
Bir başına kalmak
Ne kadar acı gelse de sana.

Yaşamak için nedenin olmalı,
Geldiysek bu dünyaya,
Hayatı bize sevdirecek,
Bir dolu uğraşın olmalı.

Ama her uğraşında,

Sordum seni uçan kuş’a,
Uçtu gitti dedi,
Çok çok uzak diyarlara.

Sordum seni rüzgar’a,
Kasırga gibi dedi,

Sevi (Aşk)

Bir sevgi var içimde,
Yere göğe sığmıyor.
Kime desem bilmem ki?
Kelimeler az geliyor.

İnsan Olmak

Bonkör ol sevginde,
Biter diye üzülme.
Paylaştıkça artar,
Çoğalır yüreğinde.

Kimse göstermiyor, gerçek yüzünü,
Sanki maske takmak,olmuş bir MODA.
Aşk denilen kelime,kirlenmiş ağızlarda,
Yaşanan gerçek aşklar,kalkmış tozlu raflara.

Her yerde bir aldatmaca,çok kolay öğreniyor,