VII Şiiri - Deniz Ulaş

'Adı olmayan bir yazgıydın sen
Yazgıların en farklı yazılanı'

Konuştuğun alfabede bir harf hep eksikti
Ömründeyse hep eksik kalmıştı bir şeyler
Bu yüzden sözcükler
Öyle kolayca içine giremezdi.
Konuştuğun alfabe kadar masum gelirdi bana sadeliğin.

Patlamalı seslerde zorlanan dilin,
En patlamalı sarsıntıları büyütürdü içinde.
Ve 'seviyorum' demek;
Biliyorum,
Hep zor gelirdi diline.
Bunun için 'sevdim' demeyi,
Daha kolay sindirirsin içine.

Ben 'seviyorum' u bu kadar temiz,
bu kadar güçlü,
bu kadar sevdalı duymamıştım ömrümde.

Ve duyduklarım yetiyor;
bunu di'li geçmişten yayıyorum
tüm ömrüme.

Biliyorum,
İstekler için çok geç,
Sen alışkınsın eksik harflere.
Şimdi eksik bir harfmişim gibi
Yok ediyorsun beni
Hem sözcüklerde, hem de içinde

Bense eksilen harflerimle
Alfabeler yakıyorum,
Harfleri kül edip,
Sevdamı susuşlarla yaşıyorum.