Vietnam'da Olsaydı Şiiri - Ulaş Başar Ge ...

Vietnam’da olsaydı,
Bu güzelim parkları,
Yeşil falan demeden
Fabrika yaparlardı.

Bu güzelim genç kızlar,
Kimisinin yüzü acı bir kahve tadı,
Kimisi orta ayarlı,
Bunları da ucuz işgücü yaparlardı.

Vietnam’da olsaydı,
Bu güzelim ırmakları,
Yok sayıp balıkları, balıkçıları,
Kurbağalıdere yaparlardı,
Sarardı pis kokusu her yanı.

Bu güzelim ağaçları,
-Vietnamlı girişimcinin ‘parlak’ planı-
Bir an önce kesmeli, taşımalı.
Terminatör gibidir işadamı, işkadını,
Dolar imi gibi görür baktığı her ağacı.

Bu yollar, bu döşeme kaldırımlar Vietnam’da olsaydı,
Umursamayıp tarihsel anlamını,
Bir tarafa lüks araçlar için geçme olanağı,
Gerisi de oldu mu park alanı,
Bu yollar, Vietnam’da olsaydı.

Bu güzelim manzara Vietnam’da olsaydı,
Bir an önce işe koyulurdu ‘müteahhit’ namlı güzellik düşmanları,
Değil mi ki mimarlar da güzellik uzmanları,
Düşmanlar, uzmanlar ve betonarme planları,
Şuraya birkaç vinç, şuraya birkaç bin varsıl konağı.

Bu insanlar Vietnam’da olsaydı,
Doğru ya, ABD’yi dize getiren onlardı.
Ama bugün nedir susturan onları?
Fabrika olmuş parkları,
Ucuz işgücü kızları,
Kurbağalıdereye çalmış ırmakları,
Keresteye/ kâra çevrilmiş ağaçları,
Lükse dönmüş yüzünü, otoparka çevrilmiş kaldırımları, yolları,
Betonla sıvanmış manzaraları...

Bugün nedir susturan Vietnam’ı?
Ne zaman süpürecek muson yağmurları
Bu adalet ağlatılarını?
Daha kaç kez dikecek işçiler,
Asla sahibi olamayacakları konakları?!
Daha kaç tane han-hamam dikecekler?!
Eğreti duruyor oysa barakaları,
Yerli yerindedir o derme çatma kulübeler,
Yükseliyor her gün oysa yeni yeni lüks evler...

Bugün neyse susturan Vietnam’ı,
O olacak inletecek yeniden Vietnam’ı!

Ho Çi Min Kenti, Vietnam, 17.08.2008

Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Okyanusa Açılacaklar İçin: Şiirler 2009 [For Those Who Will Sail Across Oceans: Poetry].