Vidalar Şiiri - Eda Uzunok

Irsiydi çekişmeler
Yitikti duyumlar umarsızca

Beni ne zaman bıraktığını hatırlamadığım uyum
Yine çığlık çığlığa

Acı kapatılmayan bir parantez gibi açıldı
İşlenmiş suçlamalar kaldı geriye

Sıkılmış vidalardan biriydi soluğum
Nabız atışlarım kağnı hızında

Zamanın durduğunu soran iskele
Tenha
Ve hazırdı anıları çağırmaya

Mecalim yok

Palamarı çözüldü loş hareketsizliğin
Radyoda Rumeli ezgisi
‘‘Yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar’’
Biraz soluk biraz uzak biraz kırmızı
Bu nefes alışlar