Vicdansız Bir ankara

Soguktu havanın rengi.
Suguktu buz gibi sular.
Dün gece dondu elim göbeginde.
Dün ayazdı gece
Üşüdün mü ...acaba.

Son yapraklar da döküldu elbet bu soguklarda
Ama
Camların arkasında sıcaktı hayat.
Üşüdü mü ayakcıkların
Üşüdü mü yaralı parmağın
Veyahut; ekmek almaya gittin mi yapayanlız...

Sarıp sarmaladı mı yüreğini anneciğin.
Elleriyle ufacıkken senin bedenin.
Ve bir üçtelli sazla dilden dökulen türkülerini
Söyledimi kulağına usulca..
Ve elleri saçlarında
Ve güvenli dizinde yanağın
Uyudun mu
Sen hiç..

Şimdi gece senin
Şimdi çay içmeli belki de
Şimdi ayazın en sogugu dışarda
Sokaklar karanlık gece merhametsiz elbet
Ağaçlar Çırılçıplak
bir köpek azametsiz ve ölü bir kedi kalan
Üzgünse yüzlerimiz
en büyük pay elbet yüreğimiz....

Ve ikiniz tenorun agızından çıkan bir arya gibisiniz.
Biri digerinden oldukça farklıyken
Ondan tuhafça uzakken birde
Bir şairin karakaleminde cizgilerdi ikiside
Saman kağıdından ağırdı sayfalar....

Sözleri oldukça zavallıyken
İmgeyi vurdular kalbinden
Koptu kıyamet bağırdı şairler
Ve o yerde hırlayarak can verirken
Elele tutmuş gidiyordu üçüde
solda biri ortada ben diğeri sendin sen....