Vicdansız Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ne bomboş günlermiş
Seni tanımadan geçirdiğim günler,
Sorumsuz, amaçsız, umutsuz, kaygısız günler,
Yattımmı yatardım gecelerden sabahlara kadar,
Sabah olmuş, akşam olmuş, gece olmuş, fark etmezdi,
Taşı gördüm taş olarak,
Kuşu gördüm kuş olarak,
Ne mene şeymişim ki; yaşayabilimiş durmuşum
Bomboş olarak.

Çekerdim onun-bunun çilesini, çilesizlikten,
Dertsizlikten ona üzülürdüm, buna üzülürdüm,
Kadehimdeki rengi göremezdim kadeh kaldırsam,
Bilmezdim badelerde nelerin gizli olduğunu,
Sevdayı bilmezdim,
Çileyi, hüznü,
Yaralı bir yüreğin nasıl gözyaşı döktüğünü,
İnsanın için için nsaıl ağladığını,
Canın nasıl kebap kebap kavrulduğunu,
Ruhun nasıl kağıt gibi yırtıldığını boydan boya,
Sayende öğrendim aramadığım tüm nedenleri
Doya doya.

Şimdi bana sorsunlar
İki elin böğürlerde nasıl kaldığını,
İnsanın nasıl yattığını, nasıl uyandığını,
Suların neden göründüğü gibi akmadığını,
Mızrakların nasıl saplandığını yüreklere,
Yüreklerin nasıl kanadığını kansız,
Tüm bunları sayende öğrendim
Vicdansız.

(KAFES İsimli Serbest Şiirler 'inden > 69-70/100)