Vicdansız Şiiri - Nuh Comba

Şu yorgun bedenin gönül şehrinde
Yaşar dedim yaşamadın vicdansız
Boğuldun hırsınla huzur nehrinde
Aşar dedim aşamadın vicdansız

Umutla beklerim can çıkmadıkça
Gönlümün tahtını sen yıkmadıkça
Tanımam kimseyi hak yakmadıkça
Başar dedim başarmadın vicdansız

Zemheri de bahar, yaz da yelindim
Her imkânı bulup veren elindim
Karda, kışta, dört mevsimde yolundum
Koşar dedim koşamadın vicdansız

Her ne murat etsen razı oldum da
Kahrından sararıp düşüp soldum da
Bentlerden bentlere akıp doldum da
Taşar dedim taşamadın vicdansız

Racon kestin nutuk attın bölgemde
Yatıp kalkıp serinlendin gölgemde
Kurudun kavruldun piştin her demde
Coşar dedim coşamadın vicdansız