Vicdansız Şiiri - Lokman Hamitoğlu

VİCDANSIZ

Sana vicdanlı ol demiyorum;
Çünkü vicdansız olduğunu biliyorum…

Hani bir zamanlar çocuklar gibi şendim.
Sanırdın ki her günüm arifeydi, bayramdı…
Yüreğimde burukluk,
Gözlerimde ıslaklık yoktu.
Nisan yağmurlarında seninle ıslanmayı seviyordum.
Ve seninle türküler dinlemeyi…
Alanya’nın ince kumlu sahillerinde seninle gezmeyi seviyordum.
Ve seninle sabahları yürümeyi…

Sonra bir fırtına koptu başımızda,
Sağa sola savruluverdik…
Seni en çok aradığım anlarda,
Seni benden en uzak gördüm!
Ve üzüldüm, kahroldum…
Paramparça kaldım yalnızlığımla…
Senden vazgeçmeye başladım,
Seni unutmaya,
Seni hatırlamamaya başladım;
Ve unuttum bilmem nasıl olan yüzünü…

Şimdi sen yoksun
Ve ben yaşamaya devam ediyorum.
Sana insanlığa dair bir imada dahi bulunmuyorum;
Çünkü senin insanlığına inanmıyorum…

Lokman HAMİTOĞLU