Vicdansız!. Şiiri - Seyfet Bozçalı

İnsan nasıl olur acımaz cana,
Çarpan kalbin yoksa taşmı vicdansız?
Yaşantı felsefen kırmaktan yana,
Merhameti çoraklaşmış vicdansız...

Keskin bakışIarın bende sınarsın,
Küçük bir hatamda kızıp,kınarsın.
Sen kendini bulunmazmı sanırsın,
Senden çok,çok iyiler var vicdansız...

İçimde cevapsız kalan meraklar,
Kaşların altında sayısız oklar,
Riyakar kem sözler o kadar çoklar,
Benleyimi alt üst ettin vicdansız...

Çevrenden ibret al vaz geç nazından,
Hangi güzel laflar çıktı ağzından.
Çok ıraksın sevip,sayan sözünden,
Hayatımı zehir ettin vicdansız....

BOZÇALI muradın alır sabreden,
Hüsrana gark olur hep inat eden,
Tatlı söz tebessüm gönülde tüten,
Onu bile çok görürsün vicdansız...