Vicdanıyım Çocukluğumun Şiiri - Akif Tüt ...

güreşiyorum oyuncaklarımla

kazanan oyun havası çalıyor

siyah önlüklerimin üzerinde

oysa kırmızı kurdele takılıydı

başarısızlarda

taşlarla seksek oynuyordum

ayağıma diken batmasın diye

helallik vermiyordum oysa yaralarıma

babamın köstek saatine asılıydı kafam

tik tak dedikçe

kafam gerilerde kalıyordu

harman yapıyordum yıllarımı

belki bir fırında pişerim diye

oysa yangındım

kalmamıştı hiç bir beden

dilim kısa yüreğim sonsuzdu

ilk o zaman öğrendim

kazanmak için manava koşmam gerektiğini

oysa ölümlerin tazesini mezarda satıyorlarmış

yüreği uzun olansa en arkada kalıyormuş

sevdiklerine kum atanlarsa hep düşmanlarınmış

annem bunu bildiği için erkenden emzirirmiş

ben de erkenden yatarmışım ağlamaya

rüyamda vakitsiz ötermiş horozlar

işaretlermişim her gidenin kabusunu

nasıl kurtulacağım diye suya atlarmışım

kaçarmış bahtım

vicdanıyım çocukluğumun

hesap soruyorum bu kanunu koyandan
......................

Hala parmaklarımı emiyorum
görenler deli sanıyor
oysa ben hala anneme akan ırmağım
terk edemedim yatağımı bir türlü
........

sende masumiyetimi seviyorum
sende yıkıldığım zaman kalkmamı
çünkü
çocukluğum gizli sende
ben hiç büyümedimki
...............

sana şarkısın dediklerine bakma
çünkü güfteni ben yazdım
bestesiniyse ömrümle yapıyorum
son günüm gelmeden
bitmez bu beste
............
Ben yandım
yine ben yandım
çünkü sen ateştin
bense ateşe sevdalı
...............