Vicdanına Tüküresim var
Sırtımdan vurula vurula geldim ben bu yaşa,
Her yara bir ders, her darbe bir anı,
Dost sandıklarımın gözlerindeki sahte ışığa,
İnandım, güvendim, ama meğer ateşin ta kendisiymiş.
Gözlerime bakıp gülenler,
Arkamdan zehir saçtılar,
Bir lokma ekmeği paylaştığım eller,
Meğer hançeri gizlermiş, fark etmedim.
Vicdanına tüküresim geliyor be insan,
Nerede kaldı insanlığın, nerede merhametin?
Güvendiğim dağlara kar yağmış hep,
Sırtımda birikmiş ihanetin izleri.
Ne güzelmiş yüzüme gülen maskeler,
Ne temizmiş o sahte sözler,
Ama unuttunuz bir şeyi, ey zalimler,
Ben bu yolda öğrenmekle büyüdüm, acıyla güçlendim.
Her darbenizden sonra daha da dikleştim,
Her yalandan sonra daha da keskinleştim,
Kalbimi kırdınız belki ama öldüremediniz,
Çünkü ben, ben oldum sizin iki yüzlülüğünüzle.
Vicdanına tüküresim geliyor,
O soğuk ve boş olan yüreğine,
Çünkü sen dostluğu bilmedin hiç,
Sadece kendi çıkarınla sevdin beni.
Şimdi daha sağlam adımlarla yürüyorum,
İhanetin tadını biliyorum ama umut hep içimde,
Çünkü her karanlık bir güneşle dağılır,
Ve ben o güneşi bekliyorum; sırtımda yaralarım, yüzümde gülüşümle.
Kayıt Tarihi : 15.9.2024 20:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sahte insanların iki yüzlü insanların vicdansız vicdanlarının yok olduğunu anlatmaya çalıştım riyakarların öyle ki vicdanlarına gerçekten tüküresim var be
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!