Küçük bir çocukken okudum esamesini...
Kara vicdanlı çocuklar kuşlar taşlardı.
Bir serçe üşük, ürkek ve korkmuş,
Yakalanmış tuzak dolu kepenge...
Vicdan muhasebesi yaptım bu gece
İçim boşaldı, elde var peri.
Çıkardım olmadı çarptım olmadı.
Vicdan sevgiye kanat gerer mi?
Sen,buğulu sesinde gönül titreten...
Gözlerin göçebe kuşlar misali.
Alır aklım başımdan dağıtır beni.
Vicdan sevgiye kanat gerer mi?
Toz kanatlarından büyü saçarda.
Gönlüme kurmuş taht ile tacı
Her gün kaoslarıma bulur ilacı
Vicdan sevgiye kanat gerer mi?
Nedendir dünyanın seveni azdır.
Seveni ağlatan ah ile sazdır
Gülen gözlerin kışıma yazdır
Vicdan sevgiye kanat gerer mi?
Ake oğlan derki yenir yutulmaz
Dünyanın kahrı sensiz çekilmez
Bir Allahtan bir de senden geçilmez
Vicdan sevgiye kanat gerer mi?
Kayıt Tarihi : 9.11.2008 16:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!