Vicdanın Gölgesinde Van Depremi

bazı depremlerin şiddeti, rihter ölçeğinin bile yüreğini sızlatır. çünkü kimi yer sarsıntıları ölümden çok öteye ulaşır. van depremi bir örnektir. acılı bir örnek. sadece ölümlere, yıkımlara, gözyaşına üzülmedik. üzülecek bir vakit bile bırakmadı kimi boyalı kadınlar, ağızlarından nefret akan kravatlı adamlar. ne çok şey öğretti van depremi, ne çok şey; önce yok oluşu, ölümü, kaybolmayı,hüznü, felaketi, acıyı, kahroluşu... ne çok şey götürdü van depremi, ne çok şey; sevinci, ümidi, gülüşü... birde vicdanı götürdü, kirlenmiş bedenlere sarılarak. birde insan yanlarını, insan kılığına girmiş insancıkların. birde kardeşliği, gazete sayfalarında sahte puntolara iliştirilen.

bazı depremler müge anlı kadar faşist ve acımasızdır. erman toroğlu'nun yağ bağlamış kapitalist göbeği kadar yağmacı ve talancıdır. bazı depremler rujlu dudakları,allık sürülmüş yanaklarıyla bile çirkinliğini örtemeyen haber spikerleri gibi kirlenmiştir. hain haber bültenlerinin yitirilmiş namusudur, reklamlara endekslidir.bazı depremler Yunus'un son bakışıyla yağcılığa soyunan vicdansız politikacılar kadar zalimdir. hiç utanmadan çocuk gözlerinin, yanında pis pis sırıtması gibi katildir.

bazı depremler sarsıntısını asla yitirmezler...
van... kalbimizden hiç çıkma, vicdanımızdan da...