Nereye saklandı? Avın kendisi
Avcıya yazıktır! dolanıp durur.
Av, doğanın kendi ve efendisi
Avcının bozduğu düzeni korur.
Sürer gider bu iş ezelden beri
Yer, avla avcının çatışma yeri
Yaşam böyle akar dönemez geri
Kendi şaşkınlığı kendini vurur.
Bu tip avlanmaya uygunsa muhit
Hemence depreşir eski bir ahit
O gün olanlara ölenler şahit,
Bu gün bu gerçeği yaşayan görür.
Varın kıymetini beleşçi bilmez
Zahmetli yemeğe, çağırsan gelmez
Gözü çöplük dedir temizde ölmez
Öldüğü pislikte eriyip çürür.
Bu döngü biter mi? Böyle sürdükçe
Durmuş oğlu düşün, aklın erdikçe
Göz görmediğini gönlün gördükçe
Acının zehriyle vicdanın erir.
Kayıt Tarihi : 5.11.2021 15:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!