Vicdanın Ağlasın Şiiri - Özdemir Aydın 2

Yeryüzüm, gökyüzüm
Ne sığdığım, ne sığdırabildiğim
Meğerse sana aç, sana susuzmuşum.
Kırk yıllık orucumun bismillahı,
Ekmeğimin mayası,
Açlığıma kurulmuş soframın tuzu.
Yazdıklarımı oku, bir daha oku
Seni ne kadar çok korkarak sevmişim.
Bu kutsal sevdayı terk edip gidersen,
Gözlerin şahit olsun, vicdanın ağlasın.

Ben uçsuz bucaksız mavi,
Sen kanatlarını her çırpışında, canımı acıtan kuş.
Maviliklerime hiç uçmasan da,
Ben bulut bulut dolar,
Evlek evlek kanatlarına yağarım.
Seni ne kadar da çok korkarak sevmişim,
Bu kutsal sevdayı terk edip gidersen,
Gözlerin şahit olsun, vicdanın ağlasın.

Hüzünlü yaşlar inerken yanaklardan aşağıya,
Dalga dalga döverken yürek bendini, 
Kahredip içime attığım ne varsa, hece hece
Her harfinde ahh ettiğim ne varsa,
Senden sonra aşka çevirdim.
Gözlerinden doğup, nefesinde çoğalmaya geldim.
Seni ne kadar da çok korkarak sevmişim,
Bu kutsal sevdayı terk edip gidersen,
Gözlerin şahit olsun, vicdanın ağlasın.