Ben sevgiyi yazarım, umudu, acıyı, çileyi, hüznü. Ağarmış günleri, bahara durmuş sevinçli yüzleri, masum çocukları, çiçekleri, kelebekleri yazarım, ama kötülüğü yazmam, kötünün yanında olmam, vicdansıza çanak tutmam. Buna ne kalemim yol verir ne yüreğim elverir. Babamın yedirdiği helal lokma, annemin yastık altı, sofra başı öğütleri ne de doğruluğu, dürüstlüğü, merhameti öğreten vicdanımın sesi izin verir...
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta