Ben sevgiyi yazarım, umudu, acıyı, çileyi, hüznü. Ağarmış günleri, bahara durmuş sevinçli yüzleri, masum çocukları, çiçekleri, kelebekleri yazarım, ama kötülüğü yazmam, kötünün yanında olmam, vicdansıza çanak tutmam. Buna ne kalemim yol verir ne yüreğim elverir. Babamın yedirdiği helal lokma, annemin yastık altı, sofra başı öğütleri ne de doğruluğu, dürüstlüğü, merhameti öğreten vicdanımın sesi izin verir...
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.