Vicdanımın Aynası Paramparça

(DEKLARASYON)

VICDANIMIN AYNASI PARAM-PARÇA

(ENDİŞE)

Kalbi olanların çok az olduğu bir alemde hüzünle yaşıyor olmanın ızdırabıyla geçerken günlerim, katletmeye gemlenmiş duyguların varlığında, masum insanların ölmesine hiç bir şey yapamamanın derin üzüntüsüyle kahroluyorum...

SAVAŞLARIN önemsiz olduğu, TİCARETİN çok önemli olduğu kansını güdenlerin yönetimleri altında, onlara 'bilerek hizmet ediyor ' olmanın ezikliğinde ' insan olabilme erdemi ' nin duygularını hissedememekle geçen değersiz varlığımın yok olmasını dilerken Yaradan,dan korkuyorum günahlarımdan, UTANIYORUM kendimden!

Hiç bir şeysiz yaşayabileceğimiz AŞKIN varlığından habersiz ruhların (kalplerin) insanlığa (birbirlerine) MADDESEL hislerle bağlı kalmalarına isyanlardayım...

AÇLIKTAN insanların öldügü dünyada, sükürlerimi Yaradan,a sunarken yiyeceğim üç lokmanın ikisini cöpe atıyor olmanın suçluluğuyla VICDANİMA bu tradejiyi anlatamamanın sıkıntısıylayım...

CEZBEDEN dünyanın süslü renkleri RUHLARA yansıdıkça en ince kılcal damarlarımızdan, MADDENİN esiri olmaktan büyük utanç duyuyorum...

Bugün üzülüp yarın hiç bir şey olmamış gibi, insan olmamış insanların varlığından haberdar olup; aralarında yaşıyor olmak zor geliyor...

HOSGÖRÜ yollarında ERDEMLERE giderken ÖNYARGİLİ magandaların cenneti cehenneme çevirebildiklerine dayanmak güc...

EVRENSEL ' insan hakları ' bildirgesini DEMOKRASİNİN süslü kılıcı altında mehdiyelerle yazıp masum milletlere ' insanca yaşamayı 'vaadeden şahsiyetsiz, ruhsuz insanların beni yönetiyor olmasını hazmedemiyorum...

Masum insanlar ölürken VICDANİMA hesap verememenin günahlarıyla kalbim ızdırap cenderesi içinde cehennemi yaşıyor ve anlamsızlaşıyorum.
İçim yanan bir volkan, bu volkan içinde ben hergün eriyorum, eridikçe bitiyorum, bittikçe yok oluyorum...

ALLAH,ım sen bana yardım et, varlığım yok olsada, varlığını içimde daim et...