Vicdanım rahatsız giderken

Ben memurluğa başlayalı,
35 yıldan fazla oldu.
Mesai saati gözetmedim,
Ona göre değerlendirdim.

İkisi kız, biri oğlan,
Üç çocuk yetiştirdim.
Üniversite mezunu kızımı,
27 yaşında kaybettim.

Değerli insanlar gördüm,
Onlardan ders aldım.
Değersiz insanlar gördüm,
Onlardan ibret aldım.

56 yaşına geldim,
Nasıl geçti bilemedim.
Görevi hakkıyla yapmayı,
Vatana hizmet bildim.

Tabii ki evliya değilim,
Bir çok hatam olmuştur.
Acılar beni pişirdi,
Kalbime hüzün dolmuştur.

2006 yılında başladım,
Şebinkarahisarda göreve.
Cumartesi-Pazar demedim,
Bazan gece gittim evime.

Devletin alacağı için,
Olanca gücümle çalıştım.
Bilenler bilir beni,
Bu çalışmaya alıştım.

10 yılı geçmiş alacak,
Vatandaş af soruyor.
“Af olacaksın” dedim,
“Borcunu ödersen” dedim.

Çatır çatır pazarlık etti,
Gitti şikayet etti.
Niyet iyi değil ki,
Beni düşman belledi.

Kurtulamayacağını anladı,
Gelip borcunu hesaplattı.
Saatlerce hesap yapıldı,
Sonra borcunu kapattı.

Daha sonra Bankaya geldi,
Bize teşekkür etti.
“ Sen sıkıştırmasaydın eğer,
Borcumu ödeyemezdim” dedi.

Sebepler herkesce malum,
İnsanımızın bu hale gelmesinde.
Zülfiyare fazla dokunamıyorum,
Araya bir manzara koyuyorum.

Neden borçluya sahip çıkılıyor,
Alacaklı olmak suç mu oluyor.
Çözümü Yasadışına kayıyor,
Bunu bir türlü aklım almıyor.

Yılların yorgunluğu var,
Kalbimde sızılarım var.
Burada kızım, torunum var,
Burada güzel anılarım var.

Çok sevdim Şebinkarahisarı,
Her yeri cennet gibi.
Ayrılık zor olacak,
Et-tırnaktan ayrılır gibi.

Sonsuz değil hiç bir şey,
Bir gün son bulacak.
Her başlangıcın sonunda,
Bir ayrılık olacak.

Şimdi kalbim hüzünlü,
Şebinkarahisarı terkederken.
Görevimi tamamlayamadım,
Vicdanım rahatsız giderken.

12.08.2012
Şebinkarahisar-Giresun