Vicdan Yanılgısı, Şiiri - Şair Ayazoglum

Yani!
Yaşamak herkes kadar benim de hakkım diyemem çocuğum,
Utanırım,
Şafaklarda öldüğünü bilmeden ölenlerden utanırım,
Neden bu dünyada varım diye de artık sormuyorum,
Sormuyorum;
Çünkü,
İlahi yalakalığı göstere,göstere yapanlardan sayılırım diye korkarım,
Korkarım çocuğum,
Kefedeki ağırlığı darası sayanlardan korkarım,

Miskin kediler gibi damlarda dolaşmak değil meramım,
Bulunmaz hint kumaşı olmayı istemem.
Billahi istemem,
Bütün kalabalığın kendi yalnızlığından olduğunu bilirim,
Gardrobum olsa da,
Elbise seçmeden giyinirim,
Bu kravat bu gömleğe uymasa da,
Takmam demem takarım,

Selama duracağını bilsem de gecelerin,
Gene de ben ben buyum işte,
Gerçeğin katı hoyratlığında,
Yalın, sade, sıradan olmanın büyüklüğünü sindirmişim içime,
Bu can bu bedene uymuyor demem,
Doyasıya yaşarım,

İçimin vadilerinde duyarım çığlıkları çocuğum,
Göğsümün sol yanı açılır usul, usul,
İçinden sade acıların karmaşık mutluluğu çıkar ortaya,
Bu zalimliği kim koydu ki buraya demem,
Sızıların en gamlısı yağarken bile sicim gibi üstüme,
Ben, sen, o fark etmez çocuğum,
Hadi itiraf et ben başkayım işte!
Hayret! Benden başka farkında değil kimse.