Vicdan Ve Ret

Ben neylemişim bana verilen ömrü
Kara bir kalemle karalamışım onu
Köz eyleyip ruhuma atmışım şiir denen kömürü
Bunca ışığa rağmen görememişim hazin sonu.

Gördüğüm her ateş bir küçük cehennem
İçimdeki yaralara insanlar süremez merhem
Her gün yeniden kurulur hayat sahnem
Bense bir oyuncuyum,rolünü hepten unutmuş.

Göklere çıkmak istiyorum günde beş kere
Ben çıkamasam da gökler iner yere
Savaştayım,içimdeki şeytanı yerlere sere sere
Onu taşlarım bir damla gözyaşıma sığınıp.

Hangi çiçek bilir neden açtığını dünyada?
Kokusunu satar sudan ucuza-bir damla suya-
İnsan,kokuşan vicdanına bulamaz bir sihirli rahiya
Sıkıp çıkarmayınca taşlaşan yürekteki pınarı.

Kırık bir testidir şu insanoğlu
Bakınca içi, baştan ayağa dolu
Vicdanlar çatlak,sanırsın ki ayakyolu
Şimdi soysuzlar olmuş en soylu.

22.01.2012 - Gazipaşa