Vicdan Sadakası Şiiri - Gülşen Destanoğlu

derin sineklere yem
kaburgaların fırlamış
etin yok bir dirhem

iki büklüm
çaresiz halin
gitmiyor gözümden

seni düşündükçe
açlığın pençesinde
düşlerim boyanıyor
teninin rengine
umudum büküyor boynunu
utanıyor kendinden

heyy sen
düşlerimin kara çığlığı
geleceğimin boy aynası

dedelerinden yarınlarını
güneş sandığın
o amcalar çalmıştı

şimdi sana dağıtılan kırıntılar
vicdanlarının sadakası