Vicdan neydi anne? Şiiri - Ramazan Karakaya

Daha dünyaya
Gözlerimi açmamıştım.
Umut dolu sağlık dolu
Sevgi dolu bakışlarım
Ve gülücüklerim olacaktı.
Babamla tartışıyordunuz
Duydum anne
Sende vicdan yok mu?
Diyordu babam.
Sahi vicdan neydi anne?

Sürekli öksürüyordun.
Tam uykuya dalacağımda
Hırıltıların ile uyanıyordum.
Kötü kokular dumanlar
Duyumsuyordum.
Babam yine sana kızıyordu
Duydum anne
Sende vicdan yok mu?
Diyordu babam.
Sahi vicdan neydi anne?

Sonra bir gün bende
Öksürerek uyandım
Tıpkı senin gibi anne
Ha bazen de bir duman
Bir koku basıyordu
O küçücük odamı
Dumanlar içinde
Kalıyordum anne
Yine duydum anne
Sende vicdan yok mu?
Diyordu babam.
Sahi vicdan neydi anne?

Fırtınalı, yağmurlu
Bir gündü ağlayarak
Dünyaya geldiğimde.
Herkes mutluydu
Beni gördükleri için.
Ama içim sıkılıyor anne
Ciğerim daralıyor, ağrıyor
Sen öksürdükçe içim yanıyor
Duydum anneciğim
Sende vicdan yok mu?
Diyordu babam.
Sahi vicdan neydi anne?

Yürüyüp oynamaya
Başlamıştım bile.
Koşturunca kalbim
Ciğerim ağrıyor anne
Duydum yine
Senin yüzünden
Oldu diyordu
Sende vicdan yok mu?
Diyordu babam anne
Sahi vicdan neydi anne?

Bir taneden bir şey olmaz
Diyordun bak oldu anne.
Kalbim, ciğerim ağrıyor
Sen onlara inanma anne
Bana bir şeyler oluyor anneciğim
Ama sizlere bir şey olmasın
Üzülürüm. Üzülürüm anne.
Sahi vicdan neydi anne?