Kalmış insanlık, el artık
Artık usandırdı bu vefasızlık
Vefasızlardan kalan bana yalnızlık
Yalnızlıktan kaldı, insanlık
İnsanlıktan utanmaz insanlar
İnsanın değeri para, makam ve mal
Malla değer biçenin kendisi mal
Malı olmayanın sanki kefeni dar
Darlıkta yaşamamış mı Müslüman Peygamberi?
Peygamberini görse belki geri duracak deli
Deli desen beğenmez sana yan bakar
Bakışında ki şaşılıkla gördüğünden ne anlar
Anlayacak akla lâzım değil mi vefa ve insanlık?
İnsanlık yoksa gitsin gönül perdemden
Perdeme istemem, düşmesin bile gölgesi
Gölgesi bile yüktür bana, birde kendisi
Kendisinde yoksa insanlık, taşısın vicdan leşini
Leş kendine yaklaştırmaz, sevsin yalnız kendisini.
Kayıt Tarihi : 20.7.2022 16:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!